En nee... dan heb ik het niet over de standaard rust, reinheid, regelmaat.

Het is mogelijk om vastberaden tegen je kind te praten, zonder dat je schreeuwt. Op het moment dat er geschreeuwd wordt ben je vaak de controle kwijt, dit voelt je kind feilloos aan en zal waarschijnlijk het gevoel van onveiligheid vergroten. Terwijl je vanuit vastberadenheid een grens/gevaar aan kan geven aan je kind.

 

“Het gaat om een meisje van 3 jaar, ze provoceert graag. Gooit met speelgoed en kijkt je dan uitdagend aan.  Zodra je haar vraagt om te stoppen met gooien en het op te ruimen zet ze de hakken in het zand en gaat. Rustig aanspreken en uitleggen dat het speelgoed kapot gaat, dat het daar niet voor bedoelt is, etc. helpt niet. Het enige wat een beetje helpt is dreigen met iets wat ze dan niet mag. Maar dat voelt voor mij niet goed." 

 

 
 

Laatst werd me de vraag gesteld hoe om te gaan met het stellen van grenzen bij een kindje van twee. De moeder in kwestie vroeg zich af hoe dit aan te pakken, omdat ze niet de hele dag ‘nee’ wil zeggen. En aan de andere kant was ze zoekende naar hoe streng of toegeeflijk ze wil zijn in de omgang met haar kind.

In dit blog vind je 10 tips om dit gesprek aan te gaan. Maak er een momentje van quality time van. Het kan jullie band ontzettend versterken!