'Nee' zeggen en grenzen stellen, hoe is dat voor jou?
Laatst werd me de vraag gesteld hoe om te gaan met het stellen van grenzen bij een kindje van twee. De moeder in kwestie vroeg zich af hoe dit aan te pakken, omdat ze niet de hele dag ‘nee’ wil zeggen. En aan de andere kant was ze zoekende naar hoe streng of toegeeflijk ze wil zijn in de omgang met haar kind.
Een situatie die voor veel ouders herkenbaar is. Vaak hebben jonge kinderen een grote ontdekkingsdrang, en daarnaast moeten ze de hele wereld en alle bijbehorende regels, waarden en normen nog leren kennen. Dit zijn twee dingen die regelmatig met mekaar kunnen botsen.
Een aantal vragen die in zo’n gesprek centraal staan zijn:
- Wanneer zeg je ‘nee’?
Wat is voor jou een aanleiding om een grens te trekken? Staan deze grenzen vast, of verschilt het per moment en situatie? In hoeverre denk je dat jouw grenzen duidelijk zijn voor je kind?
- Hoe stel jij een grens?
Het is interessant om hier over in gesprek te gaan. Hoe geef je je grens aan? En begrijpt je kind dan wat jij bedoelt of van hem verwacht?
- Hoe vaak zeg je eigenlijk ‘nee’ op een dag?
Een mooi onderwerp om voor jezelf te onderzoeken. Hoe vaak zeg je ‘nee’? En in welke situaties? Zijn dit situaties waar je vrij eenvoudig iets aan kunt veranderen? Zijn ze allemaal noodzakelijk? Heeft de hoeveelheid ‘nee’s’ die je kind op een dag te horen krijgt invloed op het gedrag of op de sfeer?
- Wat denk je dat je van je kind mag verwachten? (En komt dit overeen met wat jij van hem/haar verwacht?)
Hoe je kind reageert op de grens die je als ouder stelt is ontzettend afhankelijk van de leeftijd van je kindje en het begripsniveau. Maar ook van de manier van benadering en de aantrekkingskracht van hetgeen ze interessant vinden.
- Hoe ziet de omgeving er uit? Is deze ingericht op de ontdekkingsdrang van je kind?
Misschien staan er bijvoorbeeld glazen theelichthouders op de tafel (waarin het licht zo mooi weerspiegelt en glimt), of een mok dampende koffie binnen bereik. Of er staat een tafellampje op de hoge kast waarvan de kabel achter de kast langs loopt. Een stopcontact dat niet afgedekt is boven de bank, of een plant in de hoek van de kamer die je kind ontzettend mooi vindt. Alles wat hierboven genoemd is kan een aantrekkingskracht op je kindje hebben. En daarnaast ook een gevaarlijke situatie opleveren. Je kunt er natuurlijk op insteken dat je kindje leert hoe hiermee om te gaan. Je kunt er echter ook voor kiezen om het jezelf (en je kindje) gemakkelijk te maken door (een aantal of misschien wel alles) deze spullen anders neer te zetten, of zelfs weg te zetten voor de komende tijd. Als je kindje iets ouder is dan zal het de interesse hierin als vanzelf verloren zijn en in andere situaties geleerd hebben hoe hiermee om te gaan.
Ik ben benieuwd of jij door het lezen van deze vragen tot nieuwe inzichten bent gekomen.
Of misschien wel een vraag voor mij hebt. Ik vind het heel leuk als je me een berichtje stuurt! :)