vechten als overlevingsstrategie bij kinderen

Op het moment dat een kindje zich niet veilig voelt dan zijn er een aantal verschillende manieren waarop het kan reageren op de situatie. We noemen dit ook wel overlevingsstrategieën of coping mechanismen. In dit artikel gaan we dieper in op het fenomeen van vechten als coping mechanisme bij kinderen tot circa 8 jaar en hoe je als ouder kunt helpen.

Wil je meer lezen over de andere overlevingsstrategieën? Check dan het blog over vechten, vluchten, bevriezen en fawning.

Sommige kinderen lijken altijd in de "vechtmodus" te zitten. Dat vechten is eigenlijk een coping mechanisme dat het kind gebruikt als reactie op stressvolle situaties.Vechten als overlevingsstrategie houdt in dat kinderen de neiging hebben om in conflictsituaties direct de confrontatie aan te gaan. Ze vertonen assertief gedrag en laten hun standpunt luid en duidelijk horen. Dit kan variëren van fysiek agressief gedrag, zoals duwen en slaan, tot verbale confrontaties en verbaal opkomen voor zichzelf.

Vechten is een natuurlijke reactie die voortkomt uit een (instinctieve) behoefte om zichzelf te beschermen. Het kan een manier zijn voor kinderen om controle te krijgen over een situatie die ze als bedreigend ervaren. Het kan ook voortkomen uit gevoelens van frustratie, onmacht of het gevoel niet gehoord te worden.

Als jonge kinderen vechten als overlevingsstrategie gebruiken, kan dit verschillende negatieve gevolgen hebben. Zo kunnen ze moeite hebben met sociale interactie en het opbouwen van gezonde relaties. Emotioneel kunnen ze last ervaren van woede, frustratie en angst. Het kan hun vermogen om conflicten op een vreedzame manier op te lossen belemmeren. Ze kunnen een negatieve reputatie krijgen en ook nog het risico lopen op fysieke verwondingen. Het is belangrijk om kinderen te helpen alternatieve manieren te vinden om met stress en conflicten om te gaan, en hen te ondersteunen bij het ontwikkelen van gezondere coping mechanismen.

Het is belangrijk om vechten als copingmechanisme bij jonge kinderen te herkennen en stappen te ondernemen om gezondere copingmechanismen te ontwikkelen. Wat hierbij helpend kan zijn:

1. Begrijp de onderliggende emoties: Probeer te achterhalen welke emoties er ten grondslag liggen aan het vechtgedrag van je kind. Is het uit frustratie, angst of een gevoel van onrechtvaardigheid? Door deze emoties te begrijpen, kun je beter reageren en je kind helpen.

2. Leer alternatieve uitingsvormen: Help je kind om andere manieren te vinden om zichzelf uit te drukken. Moedig hen aan om gevoelens te verwoorden, hun mening te delen en te onderhandelen. Leer hen dat geweld geen oplossing biedt.

3. Modelleer respectvol gedrag: Kinderen leren veel door observatie. Wees een rolmodel van respectvol en assertief gedrag. Laat zien hoe je conflicten op een vreedzame manier kunt oplossen zonder agressie.

4. Oefen probleemoplossende vaardigheden: Leer je kind hoe ze problemen kunnen identificeren, alternatieve oplossingen kunnen bedenken en compromissen kunnen sluiten. Moedig creativiteit en flexibiliteit aan.

5. Bied veiligheid en structuur: Creëer een veilige omgeving waarin je kinderen zich emotioneel en fysiek beschermd voelen. Stel duidelijke grenzen en consequenties, zodat ze weten wat wel en niet acceptabel gedrag is.

Vechten als coping mechanisme bij kinderen is een manier om zichzelf te beschermen en controle te krijgen in stressvolle situaties. Als ouders kunnen we onze kinderen ondersteunen door de onderliggende emoties te begrijpen, hen alternatieve uitingsvormen aan te leren en een rolmodel te zijn als het gaat om respectvol gedrag. Door het bieden van een veilige omgeving en het aanleren van probleemoplossende vaardigheden, kunnen we onze kinderen helpen om gezonde manieren te vinden om met conflicten om te gaan en te groeien naar evenwichtige individuen.