Hoe kan het dat je de ervaringen vanuit de zwangerschap en geboorte onthoudt?

Tot begin jaren ‘80 werd er vanuit gegaan dat een embryo, foetus of baby’tje geen gevoel of geheugen had. Het zou geen pijn kunnen ervaren doordat het zenuwstelsel nog niet volledig ontwikkelt is. Hierdoor werden baby’s bijvoorbeeld zonder verdoving geopereerd. De gedachtegang was dat áls ze het dan toch zouden voelen dat ze zich er later in ieder geval niets van konden herinneren.

Ik vraag me af of een moeder in die tijd dit ook zo voelde als het over haar eigen kind ging. Of dat het juist een gedachte was die vanuit de medische wereld kwam en vanuit daar overgenomen werd door de ouders.

Inmiddels zijn we gelukkig tientallen jaren onderzoek verder en weten we vanuit de neurowetenschappen, de celbiologie en de prenatale psychologie dat een mens beschikt over meerdere vormen van geheugen. In dit artikel wil ik hier verder op ingaan en uitleggen hoe ze van invloed kunnen zijn op baby's en jonge kinderen, ondersteund door voorbeelden uit de praktijk.

De meeste mensen kunnen hun eerste herinneringen pas terughalen vanaf hun derde jaar, sommigen al eerder, anderen juist nog wat later. Als je in je jonge kinderjaren pijn hebt gehad, iets vervelend vond of ergens heel veel verdriet over hebt gehad kun je dit meestal niet bewust herinneren of vertellen.

Met ons ‘bewuste’ geheugen kunnen we ons dus inderdaad niets herinneren uit de babyleeftijd, of van de tijd in de baarmoeder. Dit geheugen waar we allemaal wel bekend mee zijn is het geheugen waarmee we herinneringen opslaan en kunnen terughalen maar ook waar we parate kennis in opslaan. 

We zijn ook in staat om op andere niveaus van de hersenen informatie op te slaan. Zo vindt het proces van ‘inprenten’ plaats op het niveau van de hypothalamus en hersenstam. (misschien ook wel bekend als reptielenbrein of oerbrein), van het limbisch systeem (zoogdierenbrein) en van de cortex. (mensenbrein) 

Ik schreef eerder het blog: 3 breindelen, het mensenbrein, zoogdierenbrein en reptielenbrein. en het blog: De impact van de zwangerschap en geboorte op de ontwikkeling van het brein van een baby. Die je wellicht ook interessant vindt om te lezen.

De hersenstam is het gedeelte van het brein dat als eerste aangelegd wordt bij een kindje in de baarmoeder. De informatie die hier opgeslagen wordt speelt áltijd een rol in ons geheugen en in ons handelen. Baby/embryo hersenen bestaan voornamelijk nog uit reptielenbrein omdat de andere hersen’delen’ nog niet of niet volledig ontwikkelt zijn. Ervaringen worden hierdoor intens en zwart/wit ervaren, veelal vanuit de vraag: 'Voel ik me veilig?' En dus worden ze ook op deze manier onthouden en opgeslagen. Hoe een kindje dit ervaren heeft en op welke manier dat reptielenbrein en het zenuwstelsel 'afgesteld zijn' heeft invloed op de verdere ontwikkeling van het baby’tje.

Naast de ervaringen en herinneringen die opgeslagen worden in ons brein beschikt ons lichaam ook over een celgeheugen. Het lichaam slaat informatie (zoals ervaringen en gevoelens, en zelfs zielsherinneringen) op in de cellen in ons lijf. Dit kan zelfs doorgegeven worden op genetisch niveau, als je hier meer over wil lezen kun je googelen op epigenetica of een boek van celbioloog Bruce Lipton lezen.. In je cellen kan dus naast informatie over dingen die je zelf meegemaakt hebt ook informatie opgeslagen zijn vanuit je ouders of zelfs voorouders. Dit gebeurd met leuke dingen, maar ook met dingen die veel impact hebben of zelfs traumatisch zijn. 

Het celgeheugen geldt voor de specifieke cel. We spreken daarnaast ook over een lichaamsgeheugen, ook wel somatisch geheugen genoemd. Dan hebben we het over het lichaam dat ervaringen opslaat en onthoudt, zelfs als we ons die ervaringen niet bewust kunnen herinneren. 

Het cel- en lichaamsgeheugen heeft invloed op zowel ons gedrag als de emoties die we voelen en hoe we daar vervolgens mee om gaan. In iedere volgende situatie die daar op lijkt wordt het celgeheugen geactiveerd en de gebeurtenis die eerder opgeslagen is weer opgeroepen. Dit is een proces wat helemaal onbewust verloopt. Als onze cellen gevuld zijn met veel negatieve of onverwerkte emoties dan kan dit zowel fysieke, emotionele als mentale klachten veroorzaken. Voorbeelden hiervan zijn dat je je onrustig of gestrest kunt voelen, of bepaalde fysieke reacties in je lichaam opmerkt door iets dat er gebeurd. Terwijl je met je brein kunt bedenken dat die reactie niet passend is bij de situatie. Door in te zoomen op de koppeling tussen de reactie van je lichaam en de onderliggende associatie kun je hier verandering in aanbrengen en het helen.  

Het kan ook zijn dat je lichaam zoveel 'ballast' met zich meedraagt dat dit zich uit in fysieke klachten waarmee het om hulp roept in de hoop dat je het signaal oppikt. Een ander voorbeeld is hardnekkige belemmerende overtuigingen waar je maar niet vanaf lijkt te komen, ondanks dat je er al flink wat stappen in hebt gezet om ermee aan de slag te gaan.

De onbewuste associaties, oordelen, overtuigingen en besluiten die we hebben opgedaan hebben gigantisch veel invloed op hoe we zijn als persoon. Ze bepalen hoe je een situatie ervaart, hoe je tegen dingen aan kijkt, hoe je je voelt en hoe je je gedraagt. Dit gebeurd ontzettend snel, én onbewust. Het gebeurt steeds weer opnieuw, je gaat je leven hier dus als het ware op inrichten.

Hoe fijn zou het zijn als je die emoties en ervaringen die opgeslagen liggen in het geheugen van de cellen in je lijf kunt loslaten? Het opsporen, integreren en loslaten hiervan juist iets waar ik binnen een NEI loslaatsessie mee aan de slag ga. Wil je daar meer over weten? Check dan mijn pagina over een energetische loslaatsessie. 

Het aanpassen van je leven aan de omstandigheden en overtuigingen van dat moment geldt ook al voor een baby’tje in de baarmoeder. Het is zelfs zo dat de ontwikkeling zich er aan aanpast. Een kindje kan in deze periode veel stress mee krijgen vanuit de moeder, denk aan spanningen in de thuissituatie of vanwege gezondheid. Of door de situatie waar het baby’tje zelf in zat (denk aan bij een rokende moeder in de buik zitten, of onvoldoende voedingsstoffen tot zich krijgen doordat er sprake is van HG tijdens de zwangerschap). Dit heeft invloed op hoe het kindje zich fysiek ontwikkelt, maar óók op de ontwikkeling van het brein. Dit past zich als het ware aan aan de wereld waarin het zal moeten opgroeien. Hierdoor wordt het kindje vanuit de natuur beschermd tegen wat hem/haar te wachten staat. Een mooi mechanisme, totdat je merkt dat het je kind niet meer dient of het er last van begint te krijgen… (Enne... dit geldt natuurlijk ook voor jezelf ;-) )

De naam geboorteverhaal dekt de lading niet helemaal, het gaat namelijk om alle ervaringen en indrukken die een mens meekrijgt. Dit geldt vanaf voor de conceptie (via je ouders), de zwangerschap, de geboorte en de eerste jaren daarna. Als het ware de eerste 1000 dagen.

Iedere indruk en ervaring in deze periode draagt bij aan hoe je bent of je gedraagt als persoon. (Lees hier meer over geboortepatronen.) Soms heeft iets ontzettend veel impact op je ontwikkeling, soms versterken ervaringen mekaar, en soms compenseren ervaringen juist weer. Niet alle gedragskenmerken die bij een geboortepatroon horen zijn voor iedereen herkenbaar. Dit komt doordat hierin meespeelt hoe moeder zich voelde, hoe de baby het ervaren heeft, hoe de omgeving er op gereageerd heeft, in hoeverre er al heling plaatsgevonden heeft, etc. Hierdoor is de inprenting die een ervaring achterlaat voor iedere persoon anders.

Ik hoop je inzicht gegeven te hebben over hoe het kan dat de ervaringen tijdens de zwangerschap en geboorte onthouden worden. Dit helpt ons om beter te begrijpen dat die vroegste ervaringen invloed kunnen hebben op het gedrag, de emoties, de ontwikkeling en het welzijn van kinderen. Het helpt al om je hier bewust van te zijn! 

In de gedrag beter begrijpen trajecten die ik aanbied gaan we dit inzichtelijk maken. Waardoor we samen verbanden kunnen leggen. Je weet dan waar het gedrag van je kind vandaan komt. Dit zorgt ervoor dat je anders naar het gedrag gaat kijken. En beter begrijpt wat je kind (van jou) nodig heeft. Door het met je kind te bespreken worden de indrukken vanuit het on(der)bewuste naar het bewuste getild! Soms is dit alleen al voldoende om voor verandering te zorgen, jullie gaan er anders naar kijken, weten welke behoeften er onder liggen en kunnen er stappen in zetten om het te helen. Als dit nog niet voldoende is dan heb je een heel belangrijk startpunt gevonden van waaruit je kunt vertrekken om hier mee aan de slag te gaan.

 Bekijk dan de onderstaande pagina: