Hoe de 3 R'en ervoor zorgden dat onze middag toch nog gezellig werd.

Onze zoon Joah keek er al weken naar uit om naar de speelgoedwinkel te gaan, er werd volop gespaard voor een lego-mario set. Tijdens de kermis koos hij er bewust voor om geld over te houden, er werden klusjes uitgevoerd. Als hij een ijsje uit mocht zoeken dan koos hij voor een goedkoper ijsje omdat hij het geld dat overbleef zelf mocht houden. Lege petflesjes die we onderweg tegen kwamen sleepte hij mee naar huis voor het statiegeld, en toen hij laatst €0,10 vond in de supermarkt was hij ontzettend blij. Toen hij voldoende geld bij mekaar gespaard had was het moment daar en konden we ein-de-lijk naar de supermarkt toe om de set te kopen waar hij al lang naar uit keek! Toen we aan kwamen lopen zag ik echter al dat ik er niet bij stil gestaan had dat de speelgoedwinkel op maandag gesloten was. Oeps… Ik probeerde hem al voor te bereiden door te zeggen: “Ik zie geen speelgoed buiten staan, dat is gek…” Toen hij zich realiseerde dat we voor een gesloten deur stonden werd hij overmand door verdriet en boosheid. Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan dat ik hier niet over nagedacht had. Maarja… daar had ik op dat moment niks aan. Daar stond ik dan, met een kerel die het ontzettend zwaar had. Ik probeerde hem uit te leggen dat we er niet over nagedacht hadden dat het maandag was. (waarop ik de volle laag kreeg, want dat is natuurlijk mijn verantwoordelijkheid ;) ) Ik probeerde nog uit te leggen dat we de set misschien online kunnen bestellen en we hem dan morgen binnen hebben en dat we voor vandaag misschien thuis een andere legoset uit kunnen zoeken om op te bouwen. Vertelde hem dat ik er dan tijd voor zou maken om hem te helpen de onderdelen te zoeken. Maar wat ik ook zei, het hielp in ieder geval niet om hem rustiger te laten worden… Misschien gebeurde zelfs wel het tegenovergestelde…

Dit is dus zo’n typisch moment waarin ik me bewust moet zijn van de drie R-en, regulatie, relatie redenering. En hier naar moet handelen… ;-)

Om Joah te helpen met het reguleren van zijn emoties om rustig te kunnen worden heeft hij het nodig dat ik zijn emoties erken. Het is niet helpend als ik mezelf schuldig voel of met oplossingen of manieren om ‘de pijn’ te verzachten aan kom zetten. Hij wil gehoord en gezien worden in zijn ‘pijn’, in de gevoelens die hij NU ervaart. Op het moment dat ik samen met hem op een bankje ga zitten en vanuit mijn empathie naar hem benoem:

Hoe ontzettend rot het is dat de speelgoedwinkel gesloten is.

En dat juist nu hij het geld bij mekaar heeft en de set zou kunnen kopen.

En erken dat hij er zoveel zin in had om het op te bouwen en ermee te spelen.

Dan merk ik dat de boosheid vermindert en er meer ruimte komt voor het verdriet. Hij komt huilend tegen me aan hangen en ik voel dat hij rustiger wordt. Op dit moment accepteert hij ook dat ik er voor hem wil zijn en laat zich door mij troosten. We komen weer in verbinding samen (de R van relatie). Na een tijdje kalmeerde hij verder en kon hij verder kijken dan zijn eigen emoties. Toen kwamen mijn suggesties wel (weer) binnen en kon hij bedenken wat hij dan zou gaan doen met zijn tijd. En hoe we het verder aan zouden pakken om de LEGO set te bemachtigen. (de R van redeneren)